Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

HCM vervolg

  • henny

    Naar aanleiding van een eerdere discussie op dit forum.

    Onderstaand een artikel uit het Neocat magazine 2002-4.

    HOE VOORKOMEN WE DE VERBREIDING VAN HCM

    Beste leden,

    Het voorgaande Veterinaire artikel over HCM is van groot belang en ik hoop,

    dat u het met aandacht heeft gelezen en alles goed heeft begrepen.

    Kortweg komt het hier op neer:

    Katten die HCM hebben, vertonen vroeger of later een verdikking en

    verandering van structuur van de wand van de linker hartkamer, de

    verschijnselen verergeren en het dier overlijdt aan een hartstilstand of aan

    trombose.

    Autosomaal dominante vererving wil zeggen: Heeft een van de ouders HCM, dan

    zal gemiddeld de helft van de kittens HCM hebben en de andere helft niet.

    Hebben beide ouders HCM, dan zal gemiddeld 25 % van de kittens vrij van HCM

    zijn, 50 % zal heterozygoot HCM dragen en 25 % homozygoot HCM. De laatste 25

    % zal meestal op jonge leeftijd al overlijden of dood worden geboren.

    U ziet dus, hoe razendsnel deze aandoening zich verspreidt.

    Variabele expressie wil zeggen: Bij de ene kat zal HCM veel eerder

    ziekteverschijnselen geven dan bij de andere kat.

    Sinds ik werkzaam ben als stamboeksecretaris zijn er al heel wat

    overlijdensgevallen met als oorzaak HCM gemeld. Die variëren van jonge

    katten beneden de leeftijd van een jaar tot een poes van 12 jaar, die HCM

    heeft en nu nog leeft op hartmedicijnen, maar waarvan wél al een kind is

    overleden aan HCM.

    Het meeste weten wij nu van dit probleem bij de Brits Kortharen, maar ook

    zijn gevallen gemeld bij Maine Coons, Noorse Boskatten, Siamezen, Sphynxen,

    enz. Het ziet er naar uit dat geen enkel ras gespaard blijft voor HCM.

    Meldingen zijn helaas altijd het topje van de ijsberg. De meeste eigenaars

    van katten, die overlijden aan wat voor aandoening dan ook, zijn zo

    verslagen door het verlies van hun dier, dat ze helemaal niet denken aan het

    opsturen van de stamboom met een reden van overlijden.

    Bij katers verloopt de ziekte meestal veel agressiever dan bij poezen. Er

    komen ook veel meer meldingen binnen van katers dan van poezen, die

    overleden zijn aan HCM. Soms met een sectierapport en een heel aangrijpend

    verhaal van de eigenaar. Het verdriet van die mensen om het veel te jong

    overlijden van hun huisgenoot is werkelijk immens.

    Dan komt het moment, dat er drie van die meldingen in één week binnenkomen.

    Daarover loop je te piekeren, er moet iets gebeuren. We kunnen niet wachten

    tot straks sommige rassen zijn gedecimeerd.

    Met de meldingen die zijn binnengekomen over HCM zijn we aan het werk gegaan

    om zo te proberen een beeld te krijgen van de risico-lijnen. Bij de Britten

    hebben we al reeksen van drie tot vier opeenvolgende generaties, b.v.

    overgrootvader, grootvader, vader en kind, die allemaal zijn overleden aan

    HCM. Onrustbarend, omdat deze katers veel meer nakomelingen hebben gegeven

    dan alleen deze overleden dieren. Er moeten dus veel meer gevallen van

    overlijden zijn en ook veel fokdieren, die in meerdere of mindere mate aan

    HCM lijden, waarvan dit tot nu toe niet bekend is.

    Wat opvalt is, dat veel Brits Korthaar-fokkers al zeer actief zijn met

    testen. Zij hebben de strijd met HCM al aangebonden!

    Om HCM gezamenlijk te lijf te gaan, kunnen we als fokkers met elkaar het

    volgende doen:

    Alle fokdieren laten testen op HCM en de positieve katten onmiddellijk uit

    de fok nemen. Verdachte dieren tijdelijk uit de fok nemen tot d.m.v. een

    volgende test een duidelijk beeld is gevormd.

    Blijkt een kater of poes bij een test toch HCM te hebben, informeer dan

    zoveel mogelijk de mensen die met afstammelingen van deze kat fokken, zodat

    zij extra gewaarschuwd zijn en ook maatregelen kunnen nemen.

    U kunt een kater laten testen d.m.v. een echocardiogram door een specialist

    alvorens U hem gaat gebruiken als dekkater, liefst op een leeftijd van één

    jaar. Maak niet zo'n haast met dat dekken. In plaats van te zeggen: " Die

    kerel is al tien maanden en hij dekt nog steeds niet!", kun je ook denken:

    "Fijn, hij is nu bijna een jaar en is nog steeds rustig. Kalm aan, dan gaan

    we hem eerst eens laten testen." Als een kater een leuk leven heeft, heeft

    hij echt niet zo'n vreselijke behoefte aan damesbezoek.

    Bij een test op een leeftijd van twee jaar heb je al een zekerheid van

    ongeveer 80 %. Die zekerheid loopt op bij ieder jaar daarna, dat U de test

    laat uitvoeren. De zekerheid wordt nooit 100 %, maar 90 of 95 % is meer dan

    0!

    Bovendien lijkt een geteste kater mij veel aantrekkelijker voor de eigenaar

    van een poes om een dekking te gaan halen.

    Aangezien de zekerheid groter wordt naarmate de kater ouder wordt, kan het

    van groot belang zijn om een kater, die verscheidene jaren achtereen

    negatief blijkt te zijn, langer actief te houden als dekkater.

    Advies: Katers laten testen op de leeftijd van één, twee, drie en vier jaar

    en daarna - mits er nog steeds geen enkele afwijking is geconstateerd - om

    de twee jaar, zolang er met het dier gefokt wordt.

    Bij poezen is een marge van 80 % haalbaar op een leeftijd van drie jaar. Het

    is raadzaam ze te laten testen voor ze hun eerste nest krijgen, b.v. met

    anderhalf jaar. Daarna om de twee jaar, zolang er met het dier gefokt wordt.

    Soms zien we bij jonge kittens al vreemde symptomen. Ze zijn b.v. snel moe

    en buiten adem na even spelen of ze slapen veel meer dan een normaal kitten.

    Sommige kittens kunnen verlammingsverschijnselen van de achterpoten

    vertonen. Uit onderzoek van professor Kittleson blijkt, dat ernstige vormen

    van HCM al op een leeftijd van 3 maanden ontdekt kunnen worden d.m.v. een

    test.

    Denkt U ook aan de mogelijkheid om bij de eerste test op HCM gelijk de kat

    te laten testen op PKD? Dat kan dan tegen een gereduceerd tarief en het

    bespaart U en de kat(ten) een extra reis!

    Mocht een kater of poes, waarmee gefokt is, om onduidelijke reden

    overlijden, laat dan sectie verrichten! Het is zo belangrijk om te weten of

    U een HCM-probleem in de lijnen heeft.

    Regelmatig worden katers herplaatst, die als dekkater dienst hebben gedaan

    en gecastreerd zijn. Hebt U al eens overwogen om bij herplaatsing een

    contractje op te stellen? Daarin zou kunnen staan de verplichting om hem nog

    een aantal keren te laten testen. Of een verplichting tot sectie voor het

    geval dat het dier door een onduidelijke oorzaak zou komen te overlijden. Al

    zijn nakomelingen hebben er belang bij dat de doodsoorzaak wordt

    achterhaald! Een contractje met daarin de verplichting tot sectie op hart en

    nieren ( die keurig cosmetisch kan worden gedaan), maakt dat niemand hoeft

    te speculeren over de doodsoorzaak en dat we weer meer weten over de

    generaties na hem.

    Het toont uw verantwoordelijkheidsgevoel voor uw ras.

    Geeft u alstublieft de u bekende gevallen van HCM door aan het stamboek,

    zodat we steeds meer zicht krijgen op de verbreiding van HCM. Stuurt u ook

    alstublieft een kopietje van de negatieve testen door aan het stamboek,

    zodat we daarnaast kunnen bouwen aan het HCM-vrije bestand. Hoe groter dat

    laatste wordt, hoe dichter we ons doel naderen.

    Ik heb nu in het stamboek wat gegevens bij elkaar gesprokkeld. Mocht u een

    kater of poes hebben, waarmee u wilt gaan fokken, en waarvan u wilt weten of

    deze kat binnen de risicogroep zit, voor zover dat nu bekend is, dan kunt u

    mij daar altijd naar vragen. Voor zover de informatie strekt zal ik dan

    proberen u zo goed mogelijk te informeren.

    U zult begrijpen, dat ik niet in het wilde weg informatie verschaf over

    fokkers en hun katten. Het is geen kunst om mensen te beschuldigen. Het wel

    een kunst om behoedzaam met informatie om te gaan en niemand te beschadigen.

    Geen enkele fokker heeft met opzet HCM in zijn lijnen gehaald. Het zijn nare

    dingen, die ons en onze katten treffen. Het zijn ook dingen, die we

    gezamenlijk te lijf kunnen gaan nu er meer over bekend is. Als we nu

    allemaal een paar jaar consequent testen, zou dat kunnen resulteren in het

    feit, dat HCM snel afneemt. Dat zou betekenen, dat we de frequentie van het

    testen zouden kunnen aanpassen naar een lager niveau. Doen we alles maar

    half, dan zijn we de zachte heelmeesters, die stinkende wonden maken. Pakken

    we de zaak goed aan, dan kun we hopelijk over een aantal jaren zeggen: Die

    HCM-periode was moeilijk, maar we zijn hem met succes te boven gekomen.

    Ineke den Hollander

    Stamboeksecretaris Neocat

  • Ilja (webmaster)

    Bedankt voor de info! Ik zal het bij de rest van mijn informatie voegen.